อนิจจา
อนิจจาบ้านเมืองน่าเวทนา
เจ้าแทบไม่กล้ารู้จักตัวเอง
ไม่บังอาจเรียกว่าแผ่นดินแม่
ที่แท้คือหลุมศพของเรา
ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า
ล้วนแต่คนบ้าผู้ไม่รับรู้สิ่งอันใด
ยินแต่เสียงทอดถอนลมหายใจ
ครวญครางเสียงร้องร่ำไห้
อื้ออึงไปทั่วเมือง
ไม่มีใครเห็นเป็นเรื่องแปลก
แม้จะแหลกทุกข์ระทมสุดพรรณนา
กลับละม้ายเป็นเรื่องธรรมดา
แลละม้ายเป็นธรรมดา
เมื่อระฆังประหารกังวานมา
ไม่มีใครถามว่าเป็นเวลาของใคร
คนดีอายุสั้นกว่าดอกไม้แซมผม
คอขาดล้มตาย
ก่อนดอกไม้จะเหี่ยวเฉา
บนหัวของเขาด้วยซ้ำ
ร้องโดย มงคล อุทก
เปียโนโดย ฮิเดกิ โมริ
ซอโดย ป่อง ต้นกล้า
บันทึกเสียงที่ โมริ สตูดิโอ วันที่ 17 พฤษภาคม 2553
0 comments:
Post a Comment